فوتبال گیلان از اوج تا فرود؛ «چوکا» قلعه اى که دیگر عقاب ندارد

جارستان/سامان محمودی: یکی دیگر از تیم های نوستالژیک فوتبال ایران “چوکا تالش” است. سبزقباهای شمال ایران که در فاصله ای کوتاه به اوج فوتبال رسیدند و غول های ایران را در هم شکستند، به همان سرعت هم از سر زبان ها افتادند. عقاب های دیروز، امروز در دسته دوم لیگ آزادگان حال و روز خوبی ندارند.

این باشگاه در سال ۱۳۷۰ با خرید امتیاز تیم استقلال انزلى که فقط ۳ سال از تأسیس‌اش می‌گذشت، تاسیس شد و مردم فوتبال‌دوست تالش نیز صاحب یک تیم فوتبال شدند. اما متأسفانه بدلیل نبود امکانات در تالش این تیم با نام چوکا گیلان در انزلی فعالیت میکرد، مالکیت این باشگاه در اختیار مجتمع صنایع چوب و کاغذ ایران (چوکا) که در سال ۱۳۵۲ با مشارکت سازمان گسترش و نوسازى صنایع ایران (۶۰٪ سهام) و وزارت کشاورزى و عمران روستایى (۴۰٪ سهام) در کیلومتر سی و چهار جاده بندر انزلى به تالش واقع درشهرستان رضوانشهر شروع بکار کرد، قرار داشت.در سال ۱۳۷۷ با تلاش‌های فراوان مردم و نماینده وقت تالش به شهر تالش منتقل شد و نام آن به چوکای تالش تغییریافت و از آن زمان به بعد هم بازی‌های آن در ورزشگاه پوریاى ولى تالش برگزار می‌شود.
وقتی در جاده های زیبای حاشیه خزر به سمت رضوانشهر حرکت می کنید، در نزدیکی این شهر رایحه آمیخته چوب و آتش، مشامتان را می آزارد. اینجا کارخانه چوب و کاغذ ایران (چوکا) و قلب فوتبال قوم تالش است. تالش ها اقوامی اصیل هستند که در کرانه باختری دریای خزر و جنوب جمهوری آذربایجان ساکن اند.
چوکا با خرید امتیاز باشگاه استقلال انزلی متولد شد و به دلیل مشکلات مادی و کمبود امکانات، ۷ سال دور از خانه و در انزلی به کار خود ادامه داد. آن ها در اولین حضور خود در لیگ دسته دوم سابق (لیگ ۱ کنونی) قهرمان شدند و به لیگ آزادگان (برتر فعلی) راه یافتند.
نخستین حضور نماینده تالش در سطح اول فوتبال کشور (۷۲-۱۳۷۱) با رتبه دهمی برای سبزها خاتمه یافت. در فصل بعد، لیگ شکل دیگری به خود گرفت و ۱۶ تیم حاضر در دو گروه ۸ تیمی به رقابت پرداختند. شکل جدید برگزاری برای تالشی ها خوش یمن نبود و با جای گرفتن در رده هشتم (آخر) گروه خود به دسته پایین تر سقوط کردند.
چوکا سه فصل را در لیگ دو سپری کرد و سال ۷۶ مجددا به لیگ آزادگان راه یافت. اما فصل ۱۳۷۷ برای سبزقباها متفاوت بود. استادیوم پوریای ولی تالش میزبان چوکا بود. کوچ از انزلی و بازگشت به خانه خوش یمن بود. در فصلی رویایی با ۱۱ پیروزی و کسب ۴۰ امتیاز به مقام ششم جدول ۱۶ تیمی دست یافتند. آن ها در خانه بسیار خوب ظاهر شدند و پرسپولیس را در تالش ۳-۱ شکست دادند و با استقلال به تساوی ۱-۱ رسیدند و استادیوم خانگی چوکا از آن سال به قلعه عقاب ها معروف شد. هرچند در آزادی تهران ۴ گل از قرمزها و ۶ گل از آبی ها دریافت کردند اما رتبه ششم نام آن ها را بر سر زبان ها انداخت.
مشکلات مالی گریبان آن ها را گرفت و سال بعد (۱۳۷۸) در لیگ، سیزدهم شدند. پایانی غم انگیز با سطح اول فوتبال کشور و داستانی که به انتها رسید.
چوکا تا همین امروز بین لیگ های دسته سوم و دوم جابجا می شود و با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کند. هر از گاهی نسیمی مطبوع از چمنزارهای این خطه نفس را تازه می کند و اخباری ضد و نقیض از تزریق بودجه به فوتبال تالش به گوش می رسد. اما خیلی زود امیدها به کورسو بدل می شوند. عقاب های راست قامت دیروز سال هاست سینه خیز طی طریق می کنند.
تمام غرور آن ها در طبیعت بی نظیر شفت، آستارا، تالش، اسالم، ماسال، رضوانشهر، ماسوله و … مدفون شده اما قلعه برای بازگشت عقاب ها امید دارد. مردم خونگرم تالش زبان هنوز به “چوکا ۷۷” می بالند و برای آن ها ششمی در لیگ، بیش از یک دلخوشی نیست.