مقام چهارم گیلان در لیست استان‌های گران مسکن

جارستان: گروه اجتماعی| محمدهادی مرادی: نسبت هزینه خالص مسکن به کل هزینه‌های خانوار شهری در استان گیلان بیش از میانگین کل کشور است.

بدون شک تامین مسکن، یکی از ضروری‌ترین نیازهای اساسی خانوارها است که بخش زیادی از درآمدشان را شامل می‌شود و طی سال‌های اخیر همگام با افزایش نرخ تورم، دست‌یابی به آن روز به روز سخت‌تر شده است.

بنا به تازه‌ترین گزارش منتشر شده از سوی مرکز آمار، متوسط درآمد هر خانوار شهری (به طور متوسط ۳.۱ نفره) در سال گذشته به حدود ۱۶۷ میلیون تومان رسیده که ۱۳۷ میلیون تومان آن صرف پرداخت هزینه‌ها می‌شود.

گران‌ترین استان برای ساکنان شهری کشور بنابه بررسی سهم بخش مسکن از کل هزینه خانوارهای شهری، استان تهران است.

بیش از نیمی از هزینه‌های خانوار در استان تهران، بر اساس گزارش مرکز آمار کشور، صرف مسکن می‌شود. نسبت در سال گذشته هزینه خالص مسکن به کل هزینه‌های خانوار شهری در استان تهران، معادل ۵۰.۸ درصد بوده است.

استان‌های البرز، فارس و گیلان، پس از تهران در رتبه‌های بعدی بیشترین سهم مسکن از هزینه‌های خانوار شهری در سال ۱۴۰۱ قرار دارند. نسبت هزینه خالص مسکن به کل هزینه‌های خانوار شهری در استان گیلان معادل ۳۹ درصد بوده است.

در چهار استان تهران، البرز، فارس و گیلان، در مجموع نسبت هزینه خالص مسکن به کل هزینه‌های خانوار شهری بالاتر از میانگین کل کشور (معادل ۳۸.۱ درصد) قرار گرفته است.

سه استان خراسان جنوبی با میزان ۲۲.۹ درصد، چهارمحال و بختیاری با میزان ۲۲.۴ درصد و بوشهر با میزان ۲۱.۱ درصد کمترین سهم از هزینه‌های خود را بابت مسکن پرداخت می‌کنند.

روند رشد اجاره‌‌‌بهای مسکن برای ساکنان بومی در شمال کشور طی دو، سه سال گذشته به گونه‌‌‌ای گزارش شده است که نسبت اجاره‌‌‌بهای آپارتمان در پایتخت به مرکز استان گیلان، از بالای عدد ۳ به زیر ۲.۵ کاهش پیدا کرده است. این امر نشانه «رشد تندتر هزینه اجاره‌‌‌نشینی در گیلان» است؛ نه به معنای رشد کمتر اجاره‌‌‌بها در تهران!

بررسی‌ها پیرامون علت این التهاب، به پیامد جریان ملاکی در بازار املاک شمال از یکسو و در سویی دیگر نیز به تورم عمومی بالای استانی می‌رسد. عرضه واحد مسکونی در شهرهای شمالی به منظور بهره‌مندی بومی‌ها طی سالیان اخیر از دو ناحیه «شیفت به ویلاسازی» و «حضور غیربومی‌ها در این مناطق»، کاهش محسوسی داشته است.

به دلیل اثرگذاری نبض مسکن پایتخت بر شمال کشور و همچنین کمبود موجودی مسکن شمال برای متقاضیان بومی‌‌‌، با توجه به مهاجرت ساکنان دیگر استان‌‌‌ها به شمال کشور  علی‌الخصوص گیلان در سالیان اخیر، گروهی از مستاجرهای ساکن مرکز این استان‌‌‌های شمالی که توان پرداخت مبالغ اجاره حدود ۸ تا ۱۰ میلیون تومان در طی یک ماه یا همچنین رهن کامل معوض را ندارند، مهاجرت به حاشیه شهرها و روستاها را در برنامه خود قرار دارند.

مهاجران به این استان‌ها با پول‌های هنگفتی به شمال می‌آیند و به طبع آن املاک زیباتری نیز می‌سازند که بومی‌های منطقه را درگیر یک تضاد طبقاتی محسوس می‌کنند.

حتما با این پدیده روبه‌رو شده‌اید که برخی از محلات در فومن و روستاهای رضوانشهر به «محله اصفهانی‌ها» و برخی دیگر از محلات استان به «محله یزدی‌ها»، «محله قمی‌ها» و «محله تهرانی‌ها» تبدیل شده است. حال بماند که عده زیادی از این افراد، مسکن اصلی‌شان در گیلان نیست و صرفا یک واحد مسکونی یا ویلا در این استان دارند.

بسیاری از زمین‌ها و واحدهای مسکونی، به خصوص شهرستان‌های کوچک استان، به همین دلیل با یک شوک قیمتی چندبرابری مواجهه می‌شوند و با بوجود آمدن این حباب مسکن، عملا دست برخی از بومی‌های منطقه دیگر به این زمین‌ها نخواهد رسید. حبابی که به گواه تجربه، صرفا ایجاد می‌شود و ترکیدن آن اتفاقی نادر است!