تلوزیون، مرگ من را هم حق ندارد زیرنویس کند

جارستان: گزیده‌ای از صحبت‌های پرویز پرستویی در اولین قسمت از برنامه قاف که به سردبیری اکبر نبوی و با همکاری روزنامه فرهیختگان ساخته شده‌است:

سینما از دست رفته، یعنی همه‌چیز دست‌به‌دست هم داده؛ از عوض‌شدن مسئولان بگیرید تا شرایط اجتماعی و سیاسی. الان- به‌خصوص در این دهه‌ای که زندگی می‌کنیم- نمی‌گویم مطلق، چون کم‌لطفی است به عزیزانی که دارند کار می‌کنند اما به اعتقاد من الان زمان رکود سینماست.

من هیچ کار دیگری جز بازیگری انجام نمی‌دهم. قرار نیست چون من این‌طوری زندگی می‌کنم، بقیه اهالی سینما هم این‌طور زندگی کنند. این سینمایی که الان هست، با سبقه‌ای که وجود داشته، در شأن مردم ما نیست. این را مطلق نمی‌گویم اما واقعا کم است.

ما بازیگر زیاد داریم اما بازیگر خوب کم داریم؛ بازیگری که برای امر بازیگری وقت بگذارد و آن را اجرا کند، کم می‌بینیم. کارها دارد نشان می‌دهد.

من نزدیک به دو ماه در بید مجنون مجوزی گرفته بودم که بروم به مجتمع نابینایان در فلکه صادقیه و از هفت‌ونیم صبح تا پنج عصر چشمم را بر هم بگذارم تا بتوانم نقش نابینا را بازی کنم. من واقعا نابینا شده بودم. من می‌توانم با خط بریل یک شعر تایپ کنم تا شما بدهید به یک نابینا بخواند. این یک فرصت است. این همان خودسازی است.

من تقریبا جاهای مهم دنیا را رفته‌ام اما به ضرس قاطع می‌گویم مردمی بهتر از مردم ایران ندیده‌ام، چون دیدم حتی وقتی عصیان‌زده می‌شوند یا حرص دارند یا عصبی می‌شوند و نابسامانی‌ها به آنها فشار می‌آورد، باز هم یک جو غیرت دارند و دقیقه ٩٠ آرام می‌گیرند و به هیچ ترتیبی نمی‌خواهند ایران را از دست بدهند.

من یکی از پایگاه‌های بسیار مهمم یعنی تلویزیون را از دست دادم و دیگر هم واقعا کار نمی‌کنم. من حتی گفتم تلویزیون حق ندارد مرگ من را هم زیرنویس کند، چون تلویزیون هم آلوده خطوط شد.

الان بعد از قرآن و حافظ در خانه هر ایرانی داخل و خارج از کشور یک فیلم مارمولک هست که دیده‌اند و بعد از ٢٠ سال تلویزیون جمهوری اسلامی بالاخره این فیلم را پخش کرد. چه اتفاقی افتاده که آن موقع پخش نشد و الان می‌شود؟