روزی که مبارک نیست

پایگاه خبری جارستان /معصومه تبریزی پرستار و عضو گیلانی شورای سازمان جوانان حزب کارگزاران سازندگی ایران در یادداشتی با عنوان روزی که مبارک نیست چالشهای صنف پرستاران به خصوص جوانان این حوزه را بیان کرد. از نگاه او اضافه کاریهای اجباری اجرای نادرست قانون تعرفه گذاری، خستگیها و تنشهای جسمی و روانی از جمله مشکلات پرستاران جوان است.

تبریزی در یادداشت خود آورد: گفتن و شنیدن تبریک روز پرستار هر سال مرهمی موقت است بر زخمهای کهنه و قدیمی ای کاش برای یک بار هم که شده تمام شأن و منزلتی که برای پرستار قائل هستیم را گرو میگذاشتیم تا به واسطه اهمیت عملکرد نظام سلامت در کیفیت زندگی مردم کشورمان سایه قداست محوری از سر پرستاری کم میشد. شاید این طور هم پرستاران جسورانه تر و هم بزرگان عرصه سلامت و کشور مسئولانه تر گوش به چالشهای صنفی پرستاری میسپردند تا امر لازم که استفاده درست و به جا از اهرم مهم و حیاتی پرستاری است محقق شود. اهر می که این روزها دغدغه معیشت جان اهالی این قشر را به لب رسانده تا جایی که دست به چند جا کاری میزند و در مقابل با فشارهای مضاعفی مانند ابهامات پرداختیهای فوق العاده خاص نبود صداقت در پرداخت کارانه های معوقه حذف موقت قانون بهره وری برای چند جاکاران و خستگی های جسمی و تنشهای روانی شیفتهای سنگین در اضافه کاریهای اجباری با دریافتی کم اجرای نادرست قانون تعرفه گذاری که نشانه هویت حرفه ای و کمک به اشتغال مالی است دست و پنجه نرم میکند و حتى جان و توانی برای اعتراض ندارد. خستگی های جسمی ای که با کمبود تجهیزات و امکانات ایمنی و نبود تغذیه مناسب در شیفتها و عدم درک موقعیت توسط مسئولان تشدید میشود. این در حالی است که از پرستار انتظار کیفیت بالای عملکرد و انعطاف پذیری دارند اما انگار دغدغه معیشتی اش در اولویت نیست و این در اولویت نبودنش به جز صدمه به پایه های نظام خانواده به پایه های نظام سلامت آسیب وارد خواهد کرد. در این میان اعتراضی که اعتراض کننده اش اگر جانی برای اعتراض و اعتصاب داشته باشد نه حقش را دارد نه وجدانش را به او اجازه می دهد سنگر بیمارستان را خالی کند که حتی اگر دلش هم بخواهد قید ادامه دادن در این راه را بزند با مخالفت بازنشستگی پیش از موعد به علت کمبود نیرو مواجه می شود. کمبود نیرویی که بیمارستانها را با بحران فقدان تخصص محوری و کاهش ارائه خدمات موثر سلامت روبه رو میکند. علت مواجه شدن با کمبود نیروی پرستار در شرایطی که سالانه ۱۵ هزار نفر در این رشته فارغ التحصیل می شوند به نظر نه کمبود فارغ التحصیلان رشته پرستاری بلکه نداشتن نگاه کارآفرینی و توسعه عدالت در برنامه های کلان سلامت در حوزه بهداشت جامعه است؛ از جمله خالی بودن جای پرستار در تیم پزشک خانواده و نظام ارجاع که با جلوگیری از ارجاعات غیر ضروری هزینه های خدمات سلامت شهروندی را کاهش میدهد و این نشانه نقش مهم پرستار در حوزه اقتصاد درمان است.

کمبود نیرویی که این پرسش را ایجاد می کند آیا مجوزهای استخدامی متناسب با افزایش تعداد تخت های بیمارستانی و پرستاران بازنشسته است؟ مجوزهایی که نه به معنای افزایش تعداد نیروی ارائه دهنده خدمت بلکه گاهی به معنای تبدیل وضعیت نیروهای قراردادی و شرکتی است. کمبود نیرویی که برای خیلی از پرستاران یادآور زخم وعده های استخدامی روزهای بحران کووید – ۱۹ است؛ زخمی که با طرح استخدام سهمیه داران تازه تر می شود.

این زخم ها و چالشها مسیری جز مهاجرت را پیش روی پرستاران باقی نگذاشته است. کاش یادمان نرود او که مانده دل در گرو ساختن ایران دارد که با وجود دشواری وظیفه هنوز ایستاده است؛ کاش روز پرستار امسال بهانه ای باشد برای همت در جهت ترمیم پایه های آسیب دیده نظام سلامت کشور به قدری که روز پرستار سال آینده مبارک همه ما باشد.