چرا فروش بالای «مست عشق» مهم است؟

اختصاصی جارستان: «مست عشق» نزدیک به ۶۰ میلیارد تومان در طول اکران دو هفته‌ای خود فروخت و هم‌اکنون صدرنشین هفته گیشه سینما است. فروش بالای این فیلم اما تنها یک شاخص کمی نیست؛ بلکه بیانگر یک شاخص کیفی مهم برای اهالی سینما است.

تهیه کننده فیلم «مست عشق» در مصاحبه‌ای با امید به ادامه‌دار بودن استقبال مردم از این فیلم، گفت: «پیش‌بینی می‌کنم «مست عشق» گیشه ۲۰۰ میلیاردی را رد کند.»

شاید این ادعا برای یک فیلم غیر کمدی، آرزوی بزرگی باشد؛ اما با نگاهی به آمار فروش این فیلم در گیشه شاید رسیدن به آن، چندان هم دور از دسترس نباشد.

«مست عشق» به کارگردانی حسن فتحی و تهیه‌کنندگی حسن علیزاده و مهران برومند، موفق شد پس از سال‌ها، که رکورد بالاترین فروش در اولین روز اکران توسط فیلم‌های کمدی شکسته می‌شد، این رکورد را به نام خودش بزند.

این فیلم در اولین روز اکرانش، ۵ اردیبهشت ماه سال جاری، با فروش ۳ میلیارد و ۵۸۶ میلیون و بیش از ۵۰ هزار مخاطب رکورد فروش روز اول سینمای ایران را که در اختیار «سال گربه» بود، با اختلاف به نام خودش ثبت کرد.

بنا به آمار به ثبت رسیده در سمفا (سامانه مدیریت فروش و اکران سینما)، «مست عشق» با گذشت دو هفته از اکرانش موفق به ثبت فروش ۵۹,۸۵۲,۴۹۴,۰۰۰ تومان و جذب ۱,۰۶۳,۴۹۷ مخاطب در ۱۳,۶۵۹ سانس و ۵۹۳ سالن شده است.

«مست عشق» همچنین در صدر لیست فروش هفتگی سینما با ۲۷,۹۴۲,۷۵۶,۰۰۰ تومان قرار دارد. هر چند «تمساح خونی» که از ۱۶ اسفندماه ۱۴۰۲ اکران خود را شروع کرده، همچنان پرفروش‌ترین فیلم سال تا اینجای کار با فروش ۱۳۴,۲۳۴,۳۴۷,۵۰۰ تومان است.

جدیدترین ساخته حسن فتحی در استان گیلان نیز با در اختیار داشتن ۱۹۱ سانس و ۷ سالن سینمایی فروشی معادل ۱,۰۴۸,۸۹۰,۰۰۰ تومان داشته است و موفق به جذب ۲۲,۲۴۱ مخاطب شده است.

فروش بالای «مست عشق» تنها یک شاخص کمی نیست!

با بررسی داده‌های فروش بالای «مست عشق» به فروش بالای آن پی بردیم؛ اما مسئله میزان فروش این فیلم صرفا یک شاخص کمّی نیست، بلکه یک شاخص کیفی است که نشانگر آن است در میان انواع فیلم‌های کمدی که بیشتر آنها نیز به لودگی رسیده‌اند، روایتی از مشاهیر فرهنگ و ادب ایران زمین و ادبیات کهن فارسی، توانسته است عموم مردم کشور را برای تماشای این اثر راهی سینما کند.

فارغ از اینکه «مست عشق» آیا توانسته قصه شمس و مولانا را چنان که شایسته منزلت این دو بزرگ است به تصویر بکشد و از جنبه سینمایی و فرم زیباشناختی چه نکات ضعف و قوتی دارد – مقوله‌ای که در جای خود می‌توان به نقد سینمایی آن نیز پرداخت – اما استقبال بالای مخاطب از این فیلم که به نوعی در ژانر تاریخی قرار می‌گیرد و زندگی دو عارف کهن و مشهور ایران را روایت می‌کند. اتفاقی که باید آن را به فال نیک گرفت و سینمای ایران را برای ساختن آثاری درخصوص شخصیت‌ها و اسطوره‌های بزرگ تاریخی سرزمین کهن شعر و ادب و تمدن، سوق داد.