چفیه دستار شهادت، یا دستاویز سیاست!

جارستان: قبل از انتخابات مجلس هشتم، به اصرار بعضی بزرگان، برای احقاق حق به شورای نگهبان رفته بودم!درب ورودی شورای نگهبان یکی از نمایندگان به ظاهر اصولگرای مجلس هفتم را دیدم، هیکلی درشت داشت و ریشی بلند چون طالبان -شاید یک قبضه بیش از طالبان- کت و شلواری گشاد بر تن، بر روی کت چفیه ای انداخته بو ! علیرغم این همه عناصر ارزشی! او را هم رد صلاحیت کرده بودند! شاید خود را چنین آراسته و چفیه را به شفاعت آویخته بود تا در محضر شورای نگهبان برهانی قاطع بر تایید صلاحیت عرضه نماید!

نمی­‌دانم طبع نقادی بود یا غیرت دفاع از چفیه -همدم و همراه بسیجی – که نتوانستم تحمل کنم ، پس فرصت را غنیمت شمرده، با احتیاط و ادب ازاو پرسیدم : «می­دانی این چیست ؟» و با دست گوشه چفیه را در مقابل دیدگانش­ گرفتم، منتظر پاسخ او نماندم چرا که یقین داشتم نمی­‌داند .

به او گفتم: «چفیه که به غلط به آن چپیه می­‌گویند، دستاری عربی است که از چریکهای فلسطینی به رزمندگان و بسیجیان رسیده است، همراه و همدم بسیجی و دستار شهادت است، مونس شبهای تاریک سنگر، محرم اسرار خیبر و حامل اشکهای حیدر است، در جبهه به آن هفت کاره که نه، همه کاره می­گفتیم ، هنگام نماز سجاده عبادت، حوله حمام هنگام غسل شهادت، سفره نان و پنیر سخاوت، مرهم زخم و جراحت ، سایبان گرمای سوزان و حافظ جان در سرمای زمستان بود، در تنگاتنگ نبرد عرق پیشانی مجاهد را می­‌گرفت و دستبند هنگام اسارت بود. چه سخت بود، جزیره مجنون، گردان قمر بنی هاشم! در برابر دیدگان ما، بچه های گردان حضرت قاسم (ع) را از سنگرها بیرون می­کشیدند و با چفیه خودشان دستانشان را می بستند.

ای عزیز آنچه گفتم حکایت چفیه در جبهه های نبرد و شهادت بود و اما امروز در عرصه سیاست و قدرت ، چفیه ابزاری برای ریا است، دستاویز سیاست برای رسیدن به قدرت است و نردبانی برای ریاست!

می­ترسم اینبار با چفیه خودمان نه دست و پا، که چشم و گوش و دهانمان را ببندند!

چفیه همان حبل الهی است که ما را به مناجات چاه کوفه می رساند،

چفیه مرهم پهلوی شکسته و صورت نیلی است،

چفیه تسکین زخم مسمار و آخرین یادگار گودال قتلگاه است.

حرمتش را پاس بداریم و با آن، زنگار از آینه زلال آیین محمدی بزدائیم .

۱۷/۶/۱۳۸۷

رمضان المبارک ۱۴۲۹

دکتر مهدی خزعلی