خود را جدی نگیرید!

فیاض زاهد/

نمی دانم کدام شیرپاک‌خورده ای برخی صاحب منصبان در سایه رشت را بر آن داشته تا فضای فرهنگی رشت را که توسط شهردار اسبق آقای #ثابت_قدم ایجاد شده بود، برچینند و تخریب کنند! بعنوان یک همشهری و عضو اولین شورای شهر رشت، به آنها توصیه می کنم خوددار باشند و برای خود نفرین ابدی و نفرت مردمی را نخرند. هرچند تردید ندارم برخی از مقامات همچنان عاقل در این دولت! و مهمتر از همه مردم فرهیخته رشت اصلا چنین اجازه ای به احدی نخواهند داد؛ چه برسد به برخی پشمینه پوش های تندخو!

تاریخ می گوید گاهی در دولت های ناهنجار نیز کسانی یافت می شوند که اجازه هر توحشی را نمی دهند. می گویند وقتی پاریس توسط ارتش ورماخت تصرف شد، ژنرال گودریان فرمانده لشگر ۱۹ زرهی به دلیل علاقه ای که به معماری پاریس داشت، اجازه نداد حتی الامکان خسارت چندانی به این شهر زیبا وارد شود. در اشغال پراگ این امر به شکل دیگری تکرار شد، ارتش آلمان که برخی از کشورهای بزرگ اروپایی را یک روزه فتح کرده بود، وقتی به دروازه پراگ رسید، بزرگان ‌‌و شهردار پراگ به استقبال آمدند و کلید شهر را به ژنرال راینهارت هایدریش تقدیم کردند! آنها به ژنرال توضیح دادند که مردم پراگ خواهند مرد اما دوست دارند معماری و تمدن گوتیک شهر باقی بماند!امروزه این دو شهر نماد معماری اروپا و از والاترین معاریف بشری هستند.

فرهنگ و تمدن خاصیت ادغام و ارتقای فرهنگی دارد. همانگونه که تمدن ایرانی توحش عربی، تهاجم یونانی، سبعیت مغولی را در خود هضم کرد. دین ایرانی به اروپا صادر شد. فرهنگ ایرانی، تمدن اسلامی را پدید آورد و تسامح و خردورزی مغولان را رام و آنها را به خادمان ایران و اسلام بدل کرد. کافی است این ماجراجویان جدید کمی تاریخ بخوانند. هیچ امری با خرابی و نابودی شکل نمی گیرد. نام رشت و فرهنگ و آوازه گیلانیان را با ندانم کاری و بلاهت خود تخریب نکنید. اینجا روزی دروازه اروپا بود. سرزمین موسیقی، تئاتر و کتاب و روزنامه و ترانه… بسیاری از اولین ها در این شهر و استان پدید آمد. اینگونه هم خواهد ماند. شما نمی توانید با جمع کردن چند بلوک ‌‌سیمان و یا تخریب یک پیاده رو؛ کالبد و روح این دیار را تخریب کنید و یا زیست مردم را با افکار کوتاه خود تطبیق دهید. رشت همواره چنین زیسته و مردمانش همچنان این چنین باقی می مانند. این نگرش شما کمی مضحک و از سر استیصال است. توصیه می کنم کمی کتاب بخوانید. نفس عمیقی بکشید و البته خود را چندان جدی نگیرید.