«درباره پایانناپذیری» روی اندرسون؛ یادداشت دیوید بوردول/ویژهی هفتاد و ششمین جشنوارهی فیلم ونیز
در میان تب و تاب کاتهای سریع و ریتمِ تند فیلمهای دههی ۱۹۹۰، کارگردانانی هم بودند که با فیلمهایشان به ما یادآور شدند که میشود دوربین را به راحتی روی سه پایه گذاشت و اجازه داد تا کنش جلوی دوربین به تدریج آشکار شود. عباس کیارستمی، هو شیائو-شین، تاکشی کیتانو، سای مینگ-لیانگ و چند فیلمساز دیگر به ما یادآور شدند