چند خطی درباره ۲۹ اردیبهشت روزِ سرنوشت

✌️انگشت‌تان را جوهری کنید

سهام‌الدین بورقانی

یک رأی است و تغییر سرنوشتی که نه فقط در چهار سال آینده، چه بسا سال‌هایی دورتر از آن رخ می‌دهد. یک رأی است و هزاران تأثیری که در آتیه یک یک ما رخ نشان می‌دهد. حالا دیگر ما در هزارتوهای یکنواخت صدها سال پیش گرفتار نمانده‌ایم؛ بارها به هم نگاه و بغض کرده‌ایم و اشک ریخته‌ایم و داغ شده‌ایم و حرف‌هایی بر دلمان و واژه‌هایی روی لبمان ناتمام مانده است؛ امیدها دیده‌ایم و ناامید شده‌ایم اما امیدوار مانده‌ایم. نگاهمان گره خورده در نگاه همین صندوق‌های بی‌جانی که پرچم میهن بر آن می‌درخشد و دل بسته‌ایم به عاقبت خوشی که از رهگذر همین انبوه کاغذهای تاخورده در صندوق‌ها برایمان رقم می‌خورد؛ این ارمغان جهان است. باری؛ تاریخی را از سر گذرانده‌ایم. امروز مشت آنهایی که با صندوق‌ها قهر کرده‌اند باز شده و تردامنی‌شان بر آفتاب افتاده. باید بانگ برآریم که خاموشی شیوه رندان نیست و کژی‌ها با بی‌تفاوتی از میان نمی‌روند. مردم از سویدای دل درک کرده‌اند که امروز هواداران اولویت دادن به اقتصاد، پیشقراولان مخالفت با آزادی هستند. مردم نیک فهمیده‌اند  آنانی که شعار نان و مسکن می‌دهند، نه دست پری برای رسیدن به این دو دارند و نه با آزادی، فرهنگ و گسترش رسانه‌ها همسو هستند. اگر نگاهی به گوشه گوشه تاریخ در یکصد سال اخیر ایران بیندازیم، درمی یابیم که هرگاه اندیشه‌های عدالت طلبانه و آزادیخواهانه مجال ظهور پیدا کرده‌اند، دولت مستعجل بوده‌ و عوامل گوناگون آنها را به گوشه انزوا برده است. امروز اما می‌دانیم که غیر از همین برگه‌های رأی، دستاویز دیگری نداریم؛ سرمایه آزادی و عدالت را باید بتدریج فراهم و به دقت از آن مراقبت کرد. همه باید بدانیم که دولت بیدار به دست نمی‌آید اگر در آغوش بخت خوابزده خفته باشیم.
هنرمندان بسیاری در روزهای اخیر در فضای مجازی و عمومی جامعه مردم را به مشارکت گسترده در انتخابات دعوت کردند تا تنهانظاره‌گر سرنوشت نباشند و راه درست را با رأی‌شان انتخاب کنند. آنچه در ادامه می‌خوانید گزیده‌ای از این اظهارات است.