چطور کودک حرف گوش‌کن داشته باشید؟

جارستان به نقل از سلامت نیوز-*عاصفه اله‌وردی: وقتی بچه‌ها در لباس پوشیدن و جمع کردن وسایل، خوردن غذا و حتی دیدن تلویزیون به حرف ما گوش نمی‌دهند، معمولا عادت داریم که بارها با یک ریتم تکراری خسته کننده حرفمان را تکرار کنیم. البته که کودک مان باز هم گوش نمی‌دهد و کار ما به داد و بیداد و خدایی نکرده حرفهای رکیک می‌کشد.

بچه‌ها تا این حد می‌توانند ما را کنترل کنند. چیزی که امروزه بطور کامل برای مشاوران و روانشناسان کودک مشخص است، این است که با تکرار حرفهایمان در یک ریتم خسته کننده، بچه فقط می‌آموزد که نباید به حرف ما گوش بدهد. قطعاً بچه‌ها زرنگ‌تر از آنی هستند که ما تصور می‌کنیم. همینطور بچه‌ها با توجه به لحن و بیان ما متوجه می‌شوند که ما در مورد درخواستمان چقدر جدی هستیم‎.

‎بارها برای شما پیش آمده که یک حرف را چند مرتبه برای کودکتان تکرار کرده اید، تا گوش کند و عمل کند‏‎.‎‏ از کودکتان چیزی می‌خواهید و می‌بینید که خودش را به نشنیدن می‌زند یا حرفهای شما را جدی نمی‌گیرد ناراحت می‌شوید، اما بدانید کودکان از اینکه می‌توانند با بی اعتنایی و گوش ندادن، بزرگتر‌ها را عصبانی کنند، احساس قدرت می‌کنند. فکر نکنید فقط کودک شماست که چون خصومت شخصی با شما دارد، اینطور برخورد می‌کند. اغلب کودکان با این روش در واقع قصد دارند فرمان ماشین تربیت را دست خود بگیرند و از این طریق احساس قدرت کنند. آنها در این سن نمی‌خواهند که بد و بی ادب باشند، فقط می‌خواهند استقلالشان را نشان بدهند‏‎.

‎آرامش خودتان را حفظ کنید

کودکان اغلب درکی از این نافرمانی ندارند، آنها طبق غریزه عمل می‌کنند. پس شما هم آرامش خودتان را حفظ کنید و از کوره در نروید. در این شرایط سعی کنید آرام صحبت کنید‎.

‎به خلوتگاهی پناه ببرید

اگر فکر می‌کنید که هر آن احتمال دارد سر کودکتان داد بزنید، حتما محلی را برای این کار در نظر داشته باشید. چون چند لحظه دیر شدن آن کار، می‌ارزد به اینکه ناجوانمردانه سر کودکتان داد نکشید‎.

‎بلند صحبت نکنید

حتی اگر تن صدای خودتان را بالا ببرید هم نمی‌توانید روی کودک اثر بگذارید و متقاعدش کنید که باید به کاری که شما می‌خواهید، گردن بنهد. هر قدر بلند‌تر صحبت کنید، این بچه نه تنها متوجه حرف شما نمی‌شود، بلکه حتی ممکن است کلمات شما هم برایش مبهم‌تر شود‏‎.

‎گفتگو کنید

همیشه بهترین کار شرح دادن است. مسایل را برای او باز کنید. مشخص کنید که دقیقا چه می‌خواهید و چه باید بکند. بچه‌ها وقتی که به آنها دستور داده می‌شود، لجبازی می‌کنند. به جای آن که بگویید: «چطور جرأت کردی سنگ‌ها را پرتاب کنی؟» بگویید: «سنگ برای پرتاب کردن نیست.» با این روش روی رفتارش تأثیر بگذارید و راه چاره‌ای بدون پرخاشگری به او نشان داده اید‎.

‎سخنرانی نکنید

حرفتان را به ساده‌ترین شکل ممکن بیان کنید. به جای استفاده از سخنان قلمبه و سلمبه و پشت سر هم، به نرمی اما با قاطعیت حرف بزنید. با این روش او یاد می‌گیرد که راجع به هر کاری که باید انجام دهد،فکر کند؛ بدون آنکه نیازی به سرزنش کردن و ملامت برای فراموشکاری یا گوش ندادن داشته باشد‏‎.

‎مسئولیت بدهید

با کمک کودکتان جدولی از تمام کارهایی که باید انجام بدهد، (مسواک زدن، شستن صورت، لباس پوشیدن، خوردن صبحانه، پوشیدن کفش‌ها و مرتب کردن اسباب بازیها) تهیه کنید. بچه‌ها از بررسی این جدول و ثبت موفقیت‌هایشان بسیار لذت می‌برند‏‎.

‎خوب گوش بدهید

اگر می‌خواهید او به حرفهای شما گوش کند، در درجه ی اول باید خودتان شنونده‌ خوبی برایش باشید. پس زمانی که در حال مطالعه هستید یا با گوشی یا کامپیوتر کار می‌کنید و یا مشغول دیدن تلویزیون و برنامه مورد علاقه تان هستید، با او بحث و صحبت نکنید. وقتی با او صحبت می‌کنید، تمام توجه خود را به او بدهید. اما اگر در لحظه این امکان را ندارید با چند کلمه کوتاه توضیح دهید‎.

‎اهمیت بدهید

اگر می‌گویدسردش شده، نگویید: «اینجا آنقدرها هم سرد نیست». به جایش بگویید: «سردت شده؟ بیا برویم و لباس گرم برداریم‎.»

‎صبور باشید

بچه‌ها هم مثل ما زمان انجام یک کار، دوست ندارند کسی مزاحمشان بشود. پس اگر می‌خواهید کودکتان به حرفهای شما اهمیت بدهد، و با دقت انجامش بدهد، در حالی که او را در هنر «گوش کردن» کمک می‌کنید، خودتان هم صبور و با توجه باشید‎.

‎چگونه متقاعدش کنیم؟

اگر شما هم مثل بسیاری از والدین از روش: «هر چه می‌گویم، همان است» پیروی کنید، معمولا با ناکامی مواجه می‌شوید. پس بهترین کار در برخورد با کودکان این است که با آنها همدلی کنیم، موقعیت را بسنجیم و شرایط را شرح دهیم‎.

‎به خاطر داشته باشید که شروع واقعی این گونه تربیت، از سالهای آغازین کودکی ست و به مرور بچه‌ها این آموزشها را در خود نهادینه می‌کنند. با انجام این روش‌ها، می‌توان امیدوار بود که بدون برخورد، بدون اشک، قهر، فریاد، کتک کاری و توهین بیانی کودکمان برای انجام کاری قانع شود‏‎.