وقتی عذرخواهی به دیپلماسی تشبیه می‌شود بازی دو سر باخت برای وزنه برداری ایران

در رقابت‌های دسته فوق سنگین وزنه برداری المپیک ریو زمانی که حرکت دوم بهداد سلیمی مورد قبول هیات ژوری قرار نگرفت اعتراضاتی از سوی  این وزنه بردار ، سجاد انوشیروانی و مسئولان فدراسیون ایران در سالن مسابقات  به هیات ژوری انجام گرفت. در مصاحبه های بعد از این اتفاق نیز گفته شد محمد جلود دبیر  کل کنفدراسیون آسیا که عضو ژوری بود، از روی غرض حرکت سلیمی را قبول نکرده است.

به دنبال این  اعتراضات و هک شدن سایت فدراسیون جهانی وزنه برداری توسط کابران ایرانی،  از همان زمان گمانه زنی هایی مبنی بر اینکه فدراسیون جهانی، ایران را محروم یا جریمه کند به میان آمد اما در نهایت با عذرخواهی قضیه به پایان رسید.

اما پایان این ماجرا چندان هم خوش نبود و اکنون عذرخواهی ایران نقل محافل  شده است. سایت فدراسیون جهانی اعلام کرد رییس فدراسیون وزنه برداری ایران در مقابل هیات اجرایی از طرف ورزشکار و مربی اش عذرخواهی کرده  و گفته “ما بسیار متاسف هستیم.” فدراسیون جهانی هم به فدراسیون  ایران اخطار داده که دیگر چنین اتفاقاتی تکرار نشود.

 برخی سایت های خارجی نیز به منتشر کردن این خبر پرداختند و حتی تیتر “رییس فدراسیون وزنه برداری ایران برای اتفاقات ریو عذرخواهی کرد” را انتخاب کردند.

نکته اصلی ماجرا اینجاست اگر در المپیک ریو حق با ما بوده و و حرکت دوم دوضرب بهداد سلیمی به صورت عمدی مورد تایید هیات ژوری قرار نگرفته است ، پس چراباید عذرخواهی کنیم؟ چرا اگر واقعا معتقدیم غرضی در کار بوده چرا آن را ثابت نکردیم  و به دنبال گرفتن حق وزنه بردارمان نبودیم؟

عذرخواهی کردن آن هم در مقابل  مسئولان فدراسیون جهانی علاوه بر اینکه در نظر جامعه جهانی وزنه برداری چیزی جز پذیرفتن اشتباه نیست، باعث شده وجهه وزنه برداری ایران نیز آسیب ببیند زیرا عذرخواهی زمانی جایز است که واقعا اشتباه خود را قبول کرده باشیم اما هنوز که معتقدیم حقمان خورده شده پس باید مقابل مسئولان فدراسیون جهانی برای احقاق حقمان بایستیم نه برای عذرخواهی. این ماجرا نشان داد تا زمانی که به فکر گرفتن کرسی تاثیر گذار نباشیم در برابر تمام ماجراهایی این چنینی راهی جز سر فرود آوردن و قبول اشتباه نداریم.

 نکته جالب اینکه برخی ها اکنون این عذرخواهی کردن که به جریمه و محروم نشدن ایران منجر شد  را به دیپلماسی  تشبیه کرده اند، در حالی که دیپلماسی زمانی جواب می دهد که حقمان را  بگیریم، بدون اینکه چهرهای مانند بهداد سلیمی را مجبور به عذرخواهی کنیم و مقابل هیئت رئیسه فدراسیون جهانی نیز عبارت “بسیار متاسفیم” را به کار نبریم.

در این اتفاق نداشتن ارتباط قوی و جایگاه تاثیر گذار در فدراسین جهانی نیز بیش از هر چیزی به چشم آمد زیرا ما معتقدیم حقی از ما گرفته شده  اما حتی نتوانستیم آن را به اثبات برسانیم. با نگاه کوتاه به این ماجرا  می بینیم که در المپیک ریو مدال که نگرفتیم و نتوانستیم خورده شدن حقمان را ثابت کنیم که هیچ در نهایت نیز بابت رفتارهایمان عذرخواهی هم کردیم. از طرفی اگر واقعا اعتراض به آن شکل به هیات ژوری جواب نمی داد این وظیفه مسئولان فدراسیون بود تا جلوی اعتراض ورزشکار و مربی به ژوری را بگیرند  تا حداقل بعدا دیگر مجبور به عذرخواهی نشویم.

در واقع هم اعتراض‌مان نتیجه نداد و مدالمان را نگرفتیم و هم مجبور شدیم عذرخواهی کنیم که این چیزی جز بازی دو سر باخت برای وزنه برداری ایران نبود. همچنین بر روی این عذرخواهی برای اعتراض به حقی که معتقدیم از ما از خورده شده نام هر چیزی را می توان نام گذاشت جز دیپلماسی.

ایسنا