نگاهی به فرصت سوزی پروژه عظیم گیل لند در رشت “زنهار ! فاتحه ای برای زندگان باید!”

سروش علیزاده

جارستان: استان گیلان و شهر رشت نگین سبزی است در بالای فلاتی خشک و بیابانی که زیر سایه سار درختان باستانی اش ، با فقر و بیکاری دست و پنجه نرم می کند و سال هاست که پا بر گلوی خانواده های این استان گذاشته و راه تنفس مردم سرزمین سبز را فشرده است.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان با توجه به مرکزیت شهر رشت که محل اتصال شرق و غرب گیلان است ایجاد پروژه های گردشگری هدفمند می تواند موجب رونق اقتصادی ، ایجاد شغل و در آمد برای مردم رشت و استان نماید. مهمی که با سرمایه گذاری های کلان توسط صاحبان سرمایه در استان قابل تحقق است.
پروژه عظیم گیل لند به عنوان بزرگترین پارک آبی کشور و مجتمع تجاری، ورزشی ،فرهنگی ،اقامتی … پس از پیگیری و رایزنی های دکتر ناصر حاج محمدی شهردار رشت و حاج اسماعیل حاجی پور ریاست شورای اسلامی شهر رشت و بعضی از اعضای شورای اسلامی شهر رشت در جذب سرمایه گذار مناسب به نتیجه رسید تا این مجتمع بزرگ که طبق تخمین هزار و پانصد شغل مستقیم و بیش چند هزار شغل غیر مستقیم در شهر رشت ایجاد خواهد کرد به مرحله قرارداد و شروع به کار برسد. پروژه ای بزرگتر از الگوی موفقش پارک آبی مشهد که کمتر کسی است به مشهد برود و بعد زیارت امام رضا و خرید سوغاتی سری به پارک آبی مشهد نزند. همین وضعیت هم برای شهر رشت ایجاد خواهد و رشت هدف گردشگری داخلی و توقف توریست هایی خواهد شد که قصد استفاده از امکانات خاص این پروژه را دارند و شهری که محل گذر مسافران بوده به محل توقف و چرخش سرمایه تبدیل خواهد شد.
پروژه هایی به وسعت گیل لند به مساحت ۱۴.۵هکتار با زیر بنا کاربری ۳۰۹ هزار متر مربع نیاز به بودجه عظیمی دارد که از توان استان و شهرداری رشت خارج است و نیاز به سرمایه گذار قوی بخش خصوصی دارد که این مهم با رایزنی شهردار رشت و شورا محقق شده است.
اما مطلبی که باید با مردم رشت و گیلان به اشتراک گذاشت دست هایی است که می خواهند مانع از انجام تحقق این پروژه بزرگ شوند ؛ به بهانه اینکه بخشی کوچک از آرامستان رشت که هنوز مورد استفاده و تدفین قبور قرار نگرفته است ؛ ملحق به این پروژه عظیم شود دست به تحریک بخشی از خانواده محترم شهدا و بخشی از مردم مذهبی رشت زده اند که از چند و چون قضیه اطلاع ندارند و با نامه نگاری به دادستان محترم خواستار توقف پروژه شده اند.
جالب است بدانیم بنا بر بند سیزده از ماده پنجاه و پنج قانون شهرداری ها ایجاد غسالخانه و گورستان و تهیه وسایل حمل اموات و مراقبت در انتظام امور آن ها از وظایف ذاتی شهرداری است این یعنی غیر ممکن است شهرداری به امور کفن و دفن اموات نپردازد و حتی اموات ناشناس را هم مطابق اصول دین تدفین می نماید.
با حمایت استاندار محترم به راحتی بخشی از زمین مجاور گورستان که در اختیار منابع طبیعی است قابل الحاق به گورستان جاده تهران است و طبق تخمین ها تا پانزده سال آینده هم رشت از لحاظ فضای دفن و قبور فضای کافی دارد. زمین های شهرداری در منطقه لاکان و سایر نقاط رشت هم وجود دارد که در صورت نیاز می تواند به این مهم اختصاص یابد.
حال مردم رشت این سوال را از خود می پرسند که با وجود این همه جوان بیکار و خانواده های نیاز مند شغل و در آمد چه دست هایی با چه اهدافی قصد جلوگیری از انجام چنین پروژه عظیمی که به منفعت مردم رشت و استان گیلان است دارند؟ آیا پروژه ناصر حاج محمدی زدایی و تخریب شهردار رشت و اعضای شورایی است که پیگیر پروژه پارک آبی گیل لند هستند باید مانع توسعه رشت و منفعت مردم شود؟ آیا نباید مانع شد که نفع عده ای با عدم تولید و رونق و اشتغال برای مردم شریف رشت گره خورده است.
امید است با حمایت های نماینده محترم ولی فقیه استان ، استاندار محترم گیلان و ریاست محترم دادگستری و دادستان رشت فرصت به دست آمده برای تنفس مردم سرزمین گیل و دیلم از دست نرود و پروژه فرار دادن سرمایه گذار از رشت به بهانه تسویه حساب های شخصی با شهردار رشت و تلاش در ناکارآمد نشان دادن شهردار و شورای شهر به شکست بیانجامد و عزیزان نگران اموات و قبور آن ها اندکی هم نگران جوانان و خانواده های زنده گیلانی باشند که بیشتر نیاز به فاتحه و ایجاد شغل و در آمد دارند که از قدیم گفته اند مرده روی زمین نمی ماند درویش فکری برای زنده ها کن.