حکایت پرغصه ما، «ثابت قدم»، استیضاح و رشت

بابک مهدیزاده: در جمع دوستانه ای بودیم و همه مشغول بحث درباره استیضاح شهردار رشت که یکی از حاضرین سوال خوبی مطرح کرد. او پرسید: “به محمدعلی ثابت قدم چه نمره ای می دهید؟” سوالی که باعث می شود هرکس کلاهش را قاضی کند و به شهرداری که دو سال است بر مسند قدرت نشسته نمره دهد.

ثابت قدم قطعا در درس اخلاق نمره بالایی نمی گیرد اما اگر بدون حب و بغض بنگریم نمره اش در ساخت و ساز با تمام ایراداتی که دارد، اگر درخشان نباشد اما نمره قبولی است، نمره ای که حتی پیشینیانش هم نتوانستند به آن دست پیدا کنند. اصلا عزم وی برای ایجاد تحول و تغییر در شهری که سی سال است همچون مرداب دست نخوره باقی مانده نمره قبولی را از آن او می کند. احداث پارک های متعدد در محلات مختلف شهر، اتمام پروژه پیاده راه ولو با تمام ایرادات، سعی در زیباسازی و هویت سازی محلات با نصب المان های معنایی، کمک به برنامه های فرهنگی، سعی در پیدا کردن راه حلی برای پاکسازی رودخانه های زرجوب و گوهررود که وضعیت فعلی شان میراث عملکرد بد گذشتگان است، سعی در پیدا کردن راه حل علمی و عملی برای معضل ترافیک که با وجود تمام مخالفت خوانی های غیرعلمی و عامیانه دورنمای روشنی برای متخصصان و اهالی فن ترسیم می کند و ده ها کار دیگر، آن هم تنها برای دو سال هر انسان عادل و منصفی را مجبور می کند که نمره متوسط قبولی را به شهردار رشت بدهد. نمره متوسط قبولی شاید برای ما رشتی های سخت پسند و احتمالا شاگرد زرنگ -چون هزار ماشاالله همه در بحث کردن و نظرهای تخصصی به صورت تئوریک شاگرد اول هستیم- قابل قبول نباشد اما وقتی به شهرداران گذشته و وضعیت اسفناک شهر رشت نگاه می کنید می بینید که ثابت قدم با وجود نمره پایین که در اخلاق و انضباط می گیرد اما الحق و الانصاف باید او را در مجموع قبول کرد.

در این دو سال در رشت هیچ اتفاقی هم که نیفتاده باشد حداقل نور امیدی در دل ها تابانده شده است. امروزه رشتی ها به جای تماشای صحنه های تکراری شهرشان هر روز تحولاتی را مشاهده می کنند و همین برای شهر خمیده ما دستاورد مهمی است. بزرگ ترین کار ثابت قدم اما ارتقای مفهوم شهروند رشتی است. با آمدن او و اهدافش موجی از عشق به رشت ایجاد شد که هویت رشتی و رشتوند بودن را معنایی دو چندان بخشید. اینجاست که احساس من و خیلی های دیگر به ثابت قدم همانند احساسشان به دولت روحانی است. دولت روحانی شاید قوی ترین دولت بعد از انقلاب نباشد، که نیست، اما حامل امید است. دولت روحانی هم همانند مجموعه تحت امر ثابت قدم کم ایراد نیست. به طوریکه صدای حامیانشان را هم درآورده است اما بودنشان بهتر از نبودشان است.

نبود ثابت قدم یعنی احتمالا بازگشت به دوره سی سال گذشته. عصری که تمام ایران تغییر یافت و رشت همان رشت ماند با این تفاوت که جمعیتش چندین برابر شد و دیگر سیستم فاضلاب و خیابان های کوچک و محلاتش جایی برای نگه داشتن و تردد این همه آدم افزون شده نداشتند و میراثش ماند برای آدمی چون ثابت قدم که وقتی به شهرش می رسد هم با معرفت است و هم شجاع. شجاع است چون تغییر و تحول در این شهر ساکن و بی تحول سخت است و باید با لشگری از مخالف بجنگد. مخالفانی که با منتقدین دلسوز و علمی تفاوت دارند و بر دو دسته اند؛ یا ترسو هستند و سنتی که از هر تغییری می هراسند یا منفعت طلبند و از سفره این تغییرات چیزی عایدشان نشده است.

ثابت قدم شاید پر از اشتباه باشد و خودرای ای وی را به سمت مجیزگویان کشانده تا منتقدین مصلح اما با این حال ثابت قدم تنها چاره این شهر پرغصه و پر درد است. واقعیت را نمی شود کتمان کرد که شهردار فعلی تنها راه نجات این شهر است. نه اینکه ثابت قدم تنها مدیر خوب این شهر باشد، بلکه در مملکتی که تصمیمات سیستماتیک و برنامه های مدون جایی ندارد با رفتن یک مدیر ارشد همه چیز از صفر مجددا شروع می شود. وقتی ثابت قدم برود مطمئنا تمام آن پروژه های نیمه کاره، از پیاده راه مرکز شهر گرفته تا ترمیم و بازسازی محلات و معضل ترافیک و رودخانه ها به امان خدا رها می شود و میلیاردها تومان پول بیت المال خرج شده هدر می رود. از آن تعداد اندک عضو شورا که مردد هستند که چه رایی به طرح استیضاح شهردار بدهند -رایی که آنقدر مهم است که می تواند سرنوشت یک شهر را برای سالیان سال مشخص کند- می خواهم که این یک سال را هم دندان روی جگر بگذارند و به جای استیضاح، نظارتشان را بر شهردار بیشتر کنند و جلوی اشتباهاتش را بگیرند.

آن چند نفری که رایشان سرنوشت ساز است و تا ثانیه های آخر معلوم نیست قلمشان به کدام سمت خواهد چرخید در خلوت خود تنها به این سوال پاسخ دهند که “آیا تغییرات پراشتباه بهتر از پسرفت نیست؟” متاسفانه یا خوشبختانه بعد از سی سال ثابت قدم پرچم تغییرات را بالا گرفته. بهتر نیست حتی اگر قبولش هم نداشته باشیم به خاطر شهرمان در این تغییرات حامی اش باشیم و جلوی اشتباهاتش را بگیریم به جای اینکه کلنگ برداریم و خانه نیم ساخته را تخریب کنیم؟

*این مطلب از سایت “شمال ما” بازنشر شده است