بوی خاک مرطوبت از باران همچون نوزادی که بوی مادر دلیل آرامش اوست دلیلی برای ادامه زیستن در تو میدانم.
صدای غِش غِش چانچوهای گیل مردانت در بازارچه های چهارگوشه ات لالایی زندگیست.
طراوت ناب سپیده دمت سالیانیست که خاص ترین روح زندگی را در جان ما فرزندانت میدمد.
ما اولین نگاهمان به زندگی را در آغوش مهربان تو آغاز کردیم و همچون پدران خود در خاک امن تو آرام خواهیم گرفت.
سخاوت را از آسمان پررحمتت و شجاعت را از فرزندانی که در سده های مختلف خون خود را نثار حفظ شرف دیار خود کردند و امروز نامشان پابرجاست آموختیم.
وفا را نزد گیل زنانی که در سختی روزگار پا به پای گیل مردان خود خم به ابرو نیاوردند و صفا را از نسیم تابستانی لابه لای شالیزارهایت به ارث بردیم ای رویایی ترین نقطه در کهکشان زندگی ای رشت تو لایق والاترین واژه ها و بهترین تکریم ها هستی.
رشت من تو را باید زندگی کرد…
شهری که هنوز جامه اولین ها بر تن دارد و در تندباد ناملایمی ها همواره مهد فرهنگ و آبرویی برای میهن بوده و است و مام جوانانی خلاق که قلبشان نه برای هیچ چیز دیگری بلکه فقط فقط و فقط برای رشت میتپد…
این دیار بیش از یک شهر ساده از لحاظ معماری و پیش از هر معنای دیگری هویت یکایک ماست.هویتی زنده و گویا که شنیدن داستانهایش تنها گوشی شنوا و دلی همراه میطلبد.
رشتوندان عزیز امروز نوبت و وظیفه ماست که با تمام وجود ادای دین کنیم به ماوایی که در طی سالها پدران و مادران ما را با لطف و مهر در آغوش گرفته و همچنان مستدام امروز میزبان ما و مهد فرزندان ماست.
هر که دل در گرو رشت دارد سهمی از این تکریم را بر دوش بگیرد که این شیرین ترین زحمت زندگیست.
بیایید همگی در روز رشت از افتخار رشتی و رشتوند بودن بهرمند شویم و دست در دست هم فریاد بزنیم شهر اولین ها تا ابد زنده خواهد ماند چرا که ما آن را زندگی میکنیم…
۱۲ دی روز رشت در کنار هم با همه توان جشنی درخور نام پرآوازه رشت و همه قهرمانان و بزرگان این شهر خواهیم گرفت و به حضور هم در این روز میبالیم چرا که رشت به ما و ما به رشت زنده ایم…

محمدرسول محمدپور