۱۷ مرداد دیگری شد و روز خبرنگار

ن والقلم و ما یسطرون

تبریک و از همه مهمتر یک خسته نباشید جانانه به تمام خبر نگاران و فعالین در عرصه اطلاع رسانی. خسته نباشیدی که بخصوص بعد از یک دوره فعالیت بسیار سنگین و شبانه روزی بدلیل پوشش خبری دوران انتخابات بسیار می تواند دلنشین باشد. به هر حال دری به تخته ای خورد و خدا شاد کند روح شهید صارمی خبرنگار در مزار شریف افغانستان را که در آن حادثه خونین به شهادت رسید و باعث و بانی این روز در تقویم رسمی کشور شد. روزی که به بهانه آن مدیران و مسئولان بیانیه ها و سخنرانی های بسیاری خواهند کرد و مراسم و همایش های تجلیل بی شماری برپا خواهد شد. سخنرانی ها و مراسمی برای تجلیل از “خبرنگاران” اما…
اما اینکه این مراسم و سخنرانی ها تفاوتشان با بقیه مراسم و سخنرانی ها چیست؟ اینجا هم که بنده خدا عکاسان خبری در حال عکاسی هستند و در تکاپو برای بهترین شات از فلان مدیر و بسار مسئول یا خبرنویس ها مثل همیشه خودکارشان بر روی کاغذ دوان دوان است پس چه شد آن تجلیل و گرامیداشت؟ فقط صرف هزینه برای مراسم؟! بازهم نطق مدیران و مسئولان؟! جالب بود صحنه ایی که امروز در یکی از همین مراسم دیدم؛
صحنه اول دوستان فعال در عرصه اطلاع رسانی خودشان را با وسیله ای و به هر سختی به یکی از تالارهای بیرون شهر جهت حضور در همایش رساندند همه لباس های پلو خوری پوشیده و خسته و کلافه از گرما و منتظر تجلیل و به چشم آمدن. با صورت های خندان به پیشواز یکدیگر می رفتند و همدیگر را تحویل می‌گرفتند.
صحنه بعدی آقایان مدیران و مسئولان استانی با راننده شخصی و خودروی کولر دار تا دم درب ورودی آمده و پیاده شده و وقتی دوستان خبرنگار را می بینند با یک لبخند مصنوعی سری تکان می دهند و در جمع مدیران میانی تر مشایعت می شوند تا جایگاهشان که در این بین عکسان و خبرنگارانی که برای تجلیل از خود آنجا حضور داشتند به رسم همیشه در پی تهیه مطالب از همین مدیران می دوند.
مراسم شروع می شود و مدیران و مسئولان ارجمند طبق معمول همیشه به ایراد سخنرانی می پردازند و سهم خبرنگاران یک تبریک یک خطی و تکراری است و دیگر هیچ…
علی ای حال روزمان را با این حرف ها خراب نکنیم. خوشحالیم از این روز از اینکه بهانه ای برای دور هم جمع شدنمان بود و دیدارها تازه شد. خوشحالیم از داشتن برنو ها عکاس تجلیل شده ریاست جمهوری ، خوشحالیم فارغ از فضا های سیاسی داغ و پر تنش به رسالت خود در کنار همدیگر پایبندیم و هنوز رفاقت ها پا برجاست. به امید روزی که اطلاع رسانی آزاد سرلوحه همه دولت ها باشد و اطلاع رسانی پاک و شفاف در درجه اول دغدغه اصلی مسئولان رسمی ملت ها و در درجه دوم تنها دلیل فعالیت خبرنگاران و فعالین خبرگزاری ها باشد. به امید دنیایی به دور از تنش ، جنگ و دروغ
روز خبرنگار بر همه مبارک باد.