نگرانی و پیش بینی رسانه های سعودی درباره همکاری نظامی ایران و روسیه

سرویس بین الملل خرداد: عبدالرحمان راشد مدیر کل پیشین شبکه خبری “العربیه” با انتشار یادداشتی در سایت آن شبکه تحت عنوان استقرار شوکه آور هواپیماهای روسی در ایران می نویسد:”استقرار بمب افکن های روسی در ایران فاصله انان تا سوریه را در حدود هزار کیلومتر کاهش می دهد. این به نفع روسیه است. زمانی که که امریکایی ها از پایگاه های خود در قطر و ترکیه برای انجام عملیات در عراق و سوریه استفاده می کنند فاصله آنان تا اهداف شان ۶ هزار کیلومتر کاهش می یابد. تحرکات اخیر ایران و روسیه بسیار مهم است. این شوک بزرگی برای منطقه بود. این موضوع عمق نیات پنهانی تهران و مسکو را نشان می دهد”.

به گزارش خرداد، راشد انگشت اتهام را به سوی دولت اوباما می گیرد و می نویسد”:”به مدت پنج سال است که واشنگتن تهدید متوجه از جانب نفوذ ایران در عراق، سوریه، یمن و بحرین را دست کم گرفته است. ایران در حال افزایش حضور خود در کشورهای منطقه بوده است. بدتر آن امریکا بر این باور بوده است که پس از توافق هسته ای ماهیت نظام سیاسی ایران تغییر کرده ساست و آن کشور آماده تبدیل شدن به کشوری است که می خواهد به طور مسالمت آمیز در کنار دیگر کشورها زندگی کرده و روابط دوستانه ای با غرب داشته باشد”.

او در ادامه می نویسد:”اتحاد ایران و روسیه در ۱۵ سال گذشته قوی بوده است. روسیه در ساخت راکتورهای هسته ای ایران زمانی که تحریم های بین المللی علیه ان کشور وضع شده بودند نقش داشت. همکاری اخیر می تواند غرب را متقاعد به بررسی محاسبات خود در مورد ایران و بحران در منطقه کند. بسیاری از سیاستمداران امریکایی هشدار داده اند که اعتماد به نفس دولت تهران پس از لغو محدودیت های اقتصادی افزایش یافته است. در مقابل ذهنیت انقلابی ایران کشورهای حوزه خلیج فارس و اسرائیل را در معرض تهدید قرار داده است”.

او می نویسد:”توهم را کنار بگذارید. هیچ تغییر واقعی ای در ایران روی نداده است. اتحاد روسیه و ایران نشان می دهد که دوستان ما در واشنگتن دیگر نمی توانند ما را به داشتن توهم جنگ طلبی متهم کنند. مسکو احساس می کند که می تواند از طریق ایران نفوذ خود را افزایش دهد و متحدان سنی غرب را تحت محاصره قرار دهد. هدف این بازی و نتیجه آن ممکن است بزرگتر از آن چیزی باشد که ما امروز می بینیم”.

تئودور کاراسیک تحلیلگر مسائل ژئوپولیتیک منطقه که سال هاست در العربیه می نویسد همکاری قوی تر نظامی میان ایارن و روسیه را حرکتی در راستای تغییر ژئوپولیتیک مطنقه قلمداد کرده است و در این باره می نویسد:”این اتحاد می تواند باعث تغییر جهت وضعیت منطقه شود. این همکاری چالش های جدی استراتژیک را به دنبال خواهد داشت. احتمال آن زیاد است که همکاری ایران، روسیه و ترکیه بر سر مسائل امنیتی منطقه ای چالشی جدی را برای کشورهای عربی حوزه خلیج فارس به همراه داشته باشد. همکاری روس ها و ایرانیان در پایگاه نوژه نشان می دهد که روسهی از اقدامات تهران علیه فرقه دموکرات کردستان ایران در مناطق مرزی در ماه های اخیر حمایت می کند. علاوه بر آن پژاک نیز حملاتی را علیه ایران انجام داده است. جالب آن است نام این پایگاه نیز از روی نام شهیدی گرفته شده است که در مقابله با تجزیه طلبان نقش موثری داشت”.

این تحلیلگر در ادامه می نویسد:”احتمال آن زیاد است که در بلند مدت مسکو به تهران برای مقابله با تحزیه طلبان کرد در شمال غربی آن کشور کمک کند. او می نویسد:”هیچ یک از موراد فوق نمی توانند بدون ترکیه امکان پذیر باشند. اردوغان و پوتین در جلسات خود قطعها موضوع کردها را مطرح کرده اند. آنکارا و تهران نگرانی مشترکی درباره گروه های مسلح کرد دارند به خصوص آن که اردوغان اکنون پس زا کودتای نافرجام با وضعیت متزلزلی مواجه است. باید منتظر ماند. استفاده روسیه از پایگاه در ایران و تحولات یمن در ماه اینده اخبار بیش تری را به همراه خواهند داشت”.

روزنامه دولتی “سعودی گازت” چاپ ریاض در سرمقاله خود این روزنامه می نویسد:” این اولین بار است که تهران اجازه داده که یک نیروی هوایی خارجی از پایگاه هایش استفاده کند. این نشانه یک تغییر عمده در سیاست های ایران  و مداخلات روسیه در خاورمیانه است. تا پیش از این بمب افکن های سنگین روسیه در اطراف حریم هوایی ترکیه از فراز ایران و عراق حرکت می کردند اما اکنون آنان می توانند به طور مستقیم در داخل ایران سوخت گیری کنند. این موضوع می تواند به چالش کشیده شدن رهبری امریکا از سوی پوتین باشد. این اقدام نشان می دهد که اظهارات پوتین درباره پیشرفت مذاکرات با امریکایی ها و هماهنگی با آنان بر سر سوریه حرف هایی بیهوده و توخالی بوده اند”. این روزنامه در پایان پیش بینی می کند که نباید دور از ذهن داشت که این احتمال وجود دارد که اردوغان از ناتو دورتر شود و آن کشور بیش از هواپیماهای امریکایی در اینجرلیک مامن جنگنده های روس باشد.