عمق نفوذ تا کجاست؟

جارستان: در دو روز گذشته، ویدیویی از انفجاری در حوالی غرب تهران منتشر شد که در توضیح آن آمده بود: در میانه جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل، درست در لحظاتی که جلسه فوق‌ محرمانه شورای عالی امنیت ملی با حضور رؤسای قوا، فرماندهان ارشد نظامی و امنیتی قرار بود برگزار شود، ورودی‌ها، خروجی‌ها و مسیرهای اضطراری محل جلسه، هدف حمله‌ای هماهنگ و از پیش ‌طراحی‌‌شده، قرار گرفت. این حمله، تنها سه روز پس از نخستین حمله اسرائیل به خاک ایران رخ داد. عملیات متجاوزانه‌ای که توسط ارتش اسرائیل و موساد انجام شد و در ۱۲ روز، فرماندهان نظامی، منازل آنها، شهروندان غیرنظامی، زنان و کودکان، مناطق مسکونی، بیمارستان‌ها، تأسیسات هسته‌ای و پایگاه‌های نظامی را مورد هدف قرار داد. هدف‌گیری دقیق مقرهای نظامی، منازل فرماندهان و حتی محل برگزاری نشست فوق سری شورای‌ عالی امنیت ملی از همان نخستین ساعات جنگ نشان داد، اسرائیل پیش از عملیات نظامی به عملیات اطلاعاتی رو آورده است.

با این حال، هیچ مقام رسمی درباره ابعاد نفوذ و نفوذی‌هایی که ممکن است در نهادهای کلیدی کشور جا خوش کرده باشند، سخنی نگفت. نورنیوز در یادداشتی بی‌پرده، این پرسش را مطرح کرد که چرا حمله‌ای در این سطح که معادل یک «ترور ساختاری» در قلب حاکمیت است تا این حد مبهم و غیرشفاف اطلاع‌رسانی شده است؟

اما در صبح دوشنبه ۲۶ خرداد چه رخ داد؟ نخستین بار علی لاریجانی، مشاور رهبری در برنامه‌ای تلویزیونی به این مساله اشاره کرد. پیش از آن، یکی‌دو فعال رسانه‌ای اشاراتی مبهم داشتند و در محافل سیاسی نیز شایعاتی زمزمه می‌شد. با این حال نه بیانیه‌ای رسمی از دولت منتشر شد، نه شورای عالی امنیت ملی واکنشی نشان داد. حتی رسانه‌های رسمی نیز با احتیاطی محسوس و سکوتی سنگین از کنار این موضوع گذشتند. آن‌طور که گفته شده، بعد از اینکه سران قوا و مقامات امنیتی و نظامی برای بررسی شرایط و وضعیت جنگ به یک جلسه فوق سری در غرب تهران می‌روند، ورودی و خروجی‌های محل مورد اصابت بمب قرار می‌گیرد.

اکنون با دو پرسش روبه‌رو هستیم که ذات آن یکی است. اول آنکه مختصات جلسات فرماندهان یا منازل آنها را چه کسانی لو داده بود؟ محمدجواد آذری‌جهرمی وزیر پیشین ارتباطات، موضوع هک سامانه‌ها یا بانک‌ها را پیش می‌کشد و با اشاره به ضعف ساختاری در محافظت از اطلاعات کلیدی در بانک‌ها یا سامانه‌های رفاهی، موضوع را به این سطح می‌برد که نفوذ از طریق هک، خطرناک‌تر از همیشه است.

اگرچه تیم‌های امنیتی، افرادی که برای موساد جاسوسی کرده‌اند را بازداشت کرده‌اند اما به نظر می‌رسد، نفوذ در ساختارهای مهم کشور امری است که باید نسبت به آن حساس‌تر بود. زیرا پرسش دوم این است که «عمق نفوذ تا کجاست؟»

حمله به فرماندهان ارشد کشور و شهادت آنها و موشک‌باران جلسه شورای عالی امنیت ملی، زنگ هشداری بود که به صدا درآمد تا به ظرافت‌های امنیتی بیشتر از قبل دقیق شد. ما در زمانه‌ای زیست می‌کنیم که در آن دشمن گاه، نه از دیوار، که از درِ اعتماد وارد می‌شود.