فضاپیمای لوسی ناسا پیامی برای آیندگان خواهد داشت

چندی پیش، مهندسان ناسا کپسول زمان را با این هدف روی فضاپیمای لوسی نصب کردند که باستان‌شناسان نجومی در آینده آن را بازیابی و تفسیر کنند. کپسول زمان پلاکی است که پیام‌های برندگان جایزه نوبل و نوازندگان و تصویری از پیکربندی منظومه شمسی در ۱۶ اکتبر ۲۰۲۱ را شامل می‌شود؛ تاریخی که انتظار می‌رود فضاپیما به فضا پرتاب شود. مثل پایونیر و کاوشگرهای وویجر، لوسی پیغامی برای کسانی دارد که در آینده او را پیدا می‌کنند.

کاوشگرهای قبلی به‌دلیل پرتاب‌شدن به‌سمت فضای میان‌ستاره‌ای پیام‌هایی برای موجودات فضایی داشتند؛ اما لوسی در منظومه شمسی باقی خواهد ماند. با‌‌‌‌توجه‌‌‌‌به جزئیات منتشر‌شده از ناسا، کپسول زمان فضاپیما احتمالا برای بازیابی به‌دست انسان‌های آینده خواهد بود؛ از‌این‌رو، سخنانی از برندگان نوبل و شاعران و نوازندگان را دربر خواهد گرفت. این لوح ۹ جولای روی لوسی در کلرادو نصب شد؛ جایی که فضاپیما در حال آماده‌سازی نهایی قبل از پرتاب در پاییز پیش‌ رو است.

مأموریت لوسی بر سیارک‌های تروجان متمرکز است. این سیارک‌ها گروهی از سنگ‌های فضایی هستند که فراتر از حلقه کمربند سیارکی به‌ دور خورشید می‌چرخند و جلوتر از سیاره مشتری در مدار آن حرکت یا غول گازی را تعقیب می‌کنند.

سیارک‌های تروجان دسته‌ای از سیارک‌ها هستند که با سیاره مدار مشترک دارند و اغلب حاصل بقایای شکل‌گیری آن هستند؛ اما این اصطلاح بیشتر درباره سیارک‌هایی است که با سیاره مشتری در ارتباط هستند. مشتری توده‌ای از تروجان‌ها دارد؛ ولی لوسی قصد دارد در مدت دوازده سال فقط از کنار هفت نمونه از آن‌ها پرواز کند. فضاپیمای کاوشگر سیارک‌های تروجان مشتری به‌یاد لوسی، فسیل انسان‌تبار معروف، بدین‌نام خوانده می‌شود. در نام‌گذاری خودِ فسیل از آهنگ «لوسی در آسمان با الماس‌ها» ساخته گروه بیتلز در سال ۱۹۶۷ الهام گرفته شده است.

سیارک‌ها اجرام آسمانی بسیار جالبی هستند؛ زیرا تصور می‌شود در دوران منظومه شمسی اولیه شکل گرفته‌اند. درست همان‌طور‌که سنگواره لوسی به انسان‌شناسان قدیمی کمک کرد تا تکامل انسان را درک کنند، امید می‌رود فضاپیمای لوسی درباره تکامل منظومه شمسی به ناسا اطلاعات دهد. از‌آنجا‌که لوسی در آسمان است، می‌توانیم تصور کنیم «الماس‌ها» همان سیارک‌ها یا گنجینه‌ای واقعی از اطلاعات هستند.

لوسی محصول برنامه دیسکاوری است؛ برنامه‌ای در ناسا که به‌تازگی مأموریت‌های داوینچی‌پلاس و وریتاس را برای بررسی سیاره زهره معرفی کرد. مأموریت لوسی سال ۲۰۳۳ به‌پایان خواهد رسید و تقریبا همان زمان، فضاپیماهای یادشده به زهره خواهند رسید؛ اما لوسی برای صدهاهزار سال درحال گردش بین تروجان‌ها و زمین خواهد بود. ناسا برنامه‌ای برای پس‌گرفتن لوسی از فضا ندارد. شاید جالب‌ترین عبارت روی لوح نقل‌قولی از داوا سوبل، روزنامه‌نگار علمی آمریکایی باشد که می‌گوید:

ما، مردم کنجکاو زمین، این فضاپیما را برای کشف اجسام کوچک دست‌نخورده‌ای فرستادیم که در نزدیکی بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی‌مان در حال گردش هستند. ما به‌دنبال ردیابی منشأ خود تا جایی هستیم که شواهد اجازه می‌دهند. حتی زمانی که به گذشته باستانی نگاه می‌کردیم، به روزی فکر می‌کردیم که می‌توانید این یادگار علم ما را بازیابی کنید.

برای انسان‌های آینده که ممکن است لوسی را پیدا کنند، این پیام را داریم: از لوحی که یافتید، لذت ببرید. شما احتمالا از هیچ زبانی که استفاده نخواهید کرد در‌حال‌حاضر روی زمین صحبت می‌شود؛ اما امیدوارم بتوانید ناخودآگاه به نیت ما پی ببرید.