✍️سیدعطاءالله مهاجرانی: انقلاب و نظام در آستانه پنجاه سالگی نیاز به نوشوندگی دارد

سیدعطاءالله مهاجرانی نوشت: انقلاب و نظام در آستانه پنجاه سالگی نیاز به نوشوندگی دارد. اگر به صدای اعتراض دقیق گوش کنیم، به حرف نسل‌های نو توجه کنیم، به روشنی می‌بینیم که جامعه به نوشوندگی نیاز دارد و گاه ما: «بی‌خبر از نو شدن اندر بقا!» «سال نو نوکردن روش و منش» یادداشت سیدعطاءالله مهاجرانی برای

«سال نو نوکردن روش و منش» یادداشت سیدعطاءالله مهاجرانی برای روزنامه اعتماد است که در آن آمده: در سال نو رسم و سنت چنین بوده و هست، هر خانواده‌ای بر حسب توان و امکانی که دارد به استقبال سال نو می‌رود، برای فرزندان لباس و کفش نو تهیه می‌کند. خانه را تمیز و آراسته می‌کند تا آماده دید و بازدید‌های نوروزی باشد. کودکان با چشمان شاد و براق منتظر عیدی از بزرگان می‌مانند و صورت جامعه نو می‌شود. همان‌گونه که طبیعت نیز نو می‌شود. نوبرگ‌ها می‌رویند و سبزی سبزه‌های بهاری و سبزی برگ درختان در فروردین ماه، چیز دیگری است. شکوفه‌ها می‌شکوفند و عطر شکوفه و گل در شهر و روستا می‌پیچد…

بیاییم در کنار این نوشوندگی صورت جامعه و طبیعت، به نوشوندگی روش و منش نیز بیندیشیم. آیا روش‌های ما در قلمرو سیاست و اجتماع و فرهنگ، درست و متناسب با خردمندی و مصالح کشور و ملت بوده است؟ با کدام میزان می‌خواهیم این روش‌ها را بسنجیم و داوری کنیم؟ در سیاست، در اقتصاد و در فرهنگ؟ آیا روش‌های مختار در جامعه ما و اداره امور کشور، عقلانی و عقلایی است؟ نخست تفاوت عقلانی و عقلایی چیست؟ این بحث معمولا در اصول فقه و در شرح کفایه متفکر ارجمند آخوند خراسانی مطرح می‌شود. امر عقلانی نیاز به برهان و استدلال دارد، اما امر عقلایی در حقیقت متناسب با عرف و تجربه اجتماعی معنا می‌شود. مثلا «قاعده ید» در فقه، امری عقلایی است و نه عقلانی. فرض بر این است که وقتی کسی چیزی را در اختیار دارد، در تملّک اوست، مگر اینکه خلافش ثابت شود.